آیین‌نامه‌های LSF

نصب قطعات

روش‌های قاب‌بندی قاب‌های فولادی سبک (LSF) به دو شیوه قابل اجرا می‌‌باشد. در روش اول که قاب‌بندی طبقه‌ای (Platform Framing) نام دارد، ابتدا دیوار طبقه و سپس طبقه اجرا می‌شود و پس از تکمیل قاب‌بندی دیوار و سقف، دیوار طبقه فوقانی اجرا می‌شود. حال آنکه در روش دوم اجرای سازه‌های ال اس اف که قاب‌بندی با دیوارهای ممتد (Balloon Framing) نام دارد، دیوارها در چند طبقه ساخته و نصب شده و سپس سقف طبقات اجرا می‌شود.

در سیستم قاب‌بندی طبقه‌ای، تیرچه‌ها، خرپاها و وادارها در دیوارهای سازه‌ای بالا و پایین کف طبقه و یا بام باید در راستای قائم هم‌محور باشند. همچنین همواره باید هر تیرچه با یک وادار (استاد) در زیر تراز کف مورد نظر هم محور باشد. چیدمان مقاطع تیرچه هم باید به گونه‌ای باشد که جان تمامی تیرچه‌ها به یک سمت قرار گیرد.

در نصب سازه‌های ال اس اف به صورت سیستم طبقه‌ای در مواردی که تیرچه‌ها به صورت سراسری از روی دیوار باربر عبور می‌کند، جان تیرچه در محل عبور از روی دیوار باید سخت‌کننده تقویت شود. همچنین تیرچه‌ها و خرپاهای سقف باید در داخل بال لاوک (رانر) پیرامونی یا روی جان لاوک دیوار تحتانی حداقل ۴۰ میلی‌متر نشیمن داشته باشند.

در صورت نیاز به وصله تیرچه‌ها، محل انجام باید بر روی تکیه گاه میانی و با استفاده از سخت‌کننده جان باشد. پیچ‌های اتصال باید سخت‌کننده و هر دو تیرچه را به صورت همزمان به هم متصل کند.

میزان هم‌پوشانی دو تیرچه که به هم وصل می‌شوند باید حداقل ۱۵۰ میلی‌متر باشد. برای وصله کردن رانرها باید از مقطع رانر استفاده شود و همچنین وصله لاوک (رانر) پیرامونی باید از محل اتصال تیرچه‌ها، حداقل ۷۵ میلی‌متر فاصله داشته باشد. طول هم‌پوشانی عضو وصله با هر یک از لاوک‌ها حداقل ۷۵ میلی‌متر باشد.

وجه باز مقطع C شکل وادارهای سازهای ال اس اف در هر دیوار باید در یک سمت قرار گیرد. در محل گوشه و تقاطع دیوارهای باربر به منظور اتصال پوشش ها، لازم است وادارهایی مازاد بر نیاز طرح پیش‌بینی شود.

وادارهای مرکبی که در تماس با هم قرار می‌گیرند باید حداقل با پیچ‌های نمره ۸ در فواصل مرکز تا مرکز ۵۰۰ میلی‌متر به یکدیگر متصل شوند.

لاوک بالایی دیوارهای سازه‌ای سبک فولادی LSF در محل اتصال به دو روش قابل اجرا می‌باشد. در روش اول لاوک یکی از دیوارها برش داده شده و بر روی لاوک دیوار دیگر با حداقل ۴ پیچ نمره ۸ وصله می شود. در روش دوم می‌توان از یک ورق با ضخامت لاوک‌ها که در هر طرف با ۴ پیچ نمره ۸ به هر لاوک متصل می‌شود استفاده کرد.

انتهای وادارهای دیوارهای باربر سازه‌های سبک فولادی باید به صورت گونیا برش خورده شود و به نحو مناسب به لاوک متصل شود.

حداکثر فاصل بادخور قابل قبول بین انتهای وادار دیوار و جان لاوک تحتانی و فوقانی در دیوارهای باربر سازه‌های ال اس اف ۳ میلی‌متر است. اتصال وادارها به لاوک در دیوارهای باربر در صورتی که فاصله بادخور بین انتهای وادار و جان لاوک بیشتر از ۳ میلی متر باشد باید از طریق ادوات اتصال همچون پرکننده‌ها استفاده شود.

فاصله وادارها در ارتفاع مجاز نیست مگر در سیستم بالون که محل وصله‌ها در حدفاصل بین طبقات در نظر گرفته می‌شود. به منظور وصله لاوک‌ها می‌توان از مقطع وادار دیوار برای قطعه اتصال استفاده کرد. حداقل طول هم‌پوشانی وادار وصله با هر لاوک برابر ۷۵ میلی‌متر می‌باشد.

وادارهای انتهایی دیوار برشی باید به صورت مقطع مرکب شامل حداقل دو مقطع وادار منفرد که در هر ۵۰۰ میلی‌متر با یک پیچ شماره ۸ به یکدیگر متصل شده‌اند، اجرا شود.

اتصال اسکلت به شالوده باید از طریق ریشه‌گذاری میل مهار در شالوده و اتصال آن به ناودانی زیرین یا لاوک تحتانی دیوار با مهره صورت گیرد. میل مهارها باید طوری طراحی شوند که در تمام حالات مقاومت لازم را در تحمل بارهای وارد به سازه نظیر کشش و برش داشته باشد.